Έχετε αναρωτηθεί σε τι ηλικιακή φάση βρίσκεται ο πλανήτης σαν ζωντανός οργανισμός ;
Είναι δηλαδή νήπιο, παιδί, έφηβος, ενήλικας, μεσήλικας, ή υπερήλικας.,
Είναι δηλαδή νήπιο, παιδί, έφηβος, ενήλικας, μεσήλικας, ή υπερήλικας.,
Σύμφωνα με το προσδόκιμο ζωής του ήλιου , αφού εξαρτάται από αυτόν , ο πλανήτης μάλλον διανύει την εφηβική του ηλικία.
Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό :
Οι συνθήκες πάνω του ευνοούν την κυτταρική ζωή απόλυτα. Ο άνθρωπος που αποτελεί τον εγκέφαλο του ( James Lavlock ΓΗ ο ζωντανός πλανήτης) έχει μπει ήδη στην τρίτη χιλιετηρίδα συνειδητότητας του και όλα δείχνουν ότι αυτή διευρύνεται .
Σημαντικό ερώτημα παραμένει ποιος είναι και ποια η αποστολή του. Στην εποχή του Υδροχόου σύμφωνα πάντα με τους σοφούς θα αναλάβει τις ευθύνες του σαν ενήλικας που θα γίνει από έφηβος που είναι τώρα.
Είμαστε γεμάτοι περιέργεια , ενέργεια, παθιασμένοι με αυτά που η φαντασία μας ανακαλύπτει ή δημιουργεί , δοκιμάζουμε τα πάντα , ακόμη και αυτά που δεν θα έπρεπε. Είμαστε ερωτευμένοι με τη ζωή και προκαλούμε τον θάνατο προσδοκώντας την αθανασία μας. Επενδύουμε στο θάνατο και την καταστροφή φτειάχνοντας όπλα ,
χημικά και τεχνολογικά επιτεύγματα που τα στρέφουμε εναντίον μας και εναντίον των συγκατοίκων μας φυτών και ζώων.
Συνεχίζουμε να βγάζουμε τα ”αντερα ” του πλανήτη και όση ενέργεια έχει αποθηκεύσει εκεί δισεκατομμύρια χρόνια τώρα.
Εστιαζόμαστε συνέχεια στην ατομική επιτυχία , ενισχύοντας ανταγωνιστικούς τρόπους επικράτησης ο ένας στον άλλον , ενώ θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας , να πολλαπλασιάσουμε την εφευρετικότητα μας και να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής όλων των πλασμάτων του πλανήτη .
Κάναμε συνθήματα μας απαράδεκτες αρχές όπως: * Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
* Ο θάνατος σου η ζωή μου.
* Οφθαλμός αντί οφθαλμού.
* Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο.
* Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα . κ.λ.π.
Υιοθετήσαμε αρχές και παζαρέψαμε την αγάπη τόσο, που οι νέοι άρχισαν να αμφιβάλλουν γι αυτήν .
— Αν δεν είσαι καλό παιδί , δεν θα σε αγαπάμε. ή ακόμα χειρότερο .
— Μπράβο τώρα σε αγαπάμε που ήσουν καλό παιδί. Και εννοούμε καλό παιδί, το υπάκουο παιδί ή ακόμη χειρότερα το προσαρμοσμένο παιδί , αλλά όχι ελεύθερο.
Και το παιδί ”πνίγει” μέσα του τους θυμούς του , οι οποίοι ξεσπάνε όταν πια δεν είναι παιδί αλλά ενήλικας . Τα καθυστερημένα ξεσπάσματα του τότε ανάλογα με το τι τύπος είναι το άτομο εσωστρεφής ή εξωστρεφής μπορεί να του δημιουργήσουν ψυχοσωματικά προβλήματα ή να τον στρέψουν εναντίον της κοινωνίας με κάποιου είδους ανυπακοή στο σύστημα.
Ξεκίνησα να γράφω ένα άρθρο για την αγάπη και ήδη παρασύρθηκα και περιγράφω τι δεν είναι αγάπη και όχι τι είναι.
Θυμήθηκα τον μύθο του Πυγμαλίωνα του διάσημου γλύπτη στην αρχαία Ελλάδα , που όταν ολοκλήρωσε ένα άγαλμα της θεάς Αφροδίτης και το κοίταξε , ήταν τόσο τέλειο και όμορφο που το ερωτεύτηκε βαθειά .
Η αγάπη του ήταν τόσο ειλικρινής και μεγάλη ώστε έδωσε ζωή στο μάρμαρο και ψυχή στο άγαλμα. Και ζήσανε αγαπημένοι και ευτυχισμένοι για πάντα.
Η αγάπη λοιπόν μπορεί να δώσει ζωή από την ανόργανη ύλη και να αναδυθεί ψυχή .Ενώ η έλλειψη της μπορεί να σκοτώσει τη ζωή και να διώξει την ψυχή.
Γιαυτό χρειαζόμαστε ενθάρρυνση , τώρα για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας , να σταθούμε στα πόδια μας σαν ενήλικες που σε λίγο γινόμαστε.
Λένε οι μεγάλοι δάσκαλοι και σοφοί , ότι θα υπερβούμε τη διανοητική μας συνείδηση .
Χρειάζεται να διευκολύνουμε το ”πέρασμα” στη νέα φάση με την αγάπη και την τρυφερότητα μας προς όλες τις πλευρές ιδιαίτερα αυτές που δεν έχουν αντιληφθεί την αλλαγή και συνεχίζουν να κρατούν με νύχια και με δόντια την παλιά συμπεριφορά..
Είναι περισσότερο αναγκαίο να δείξουμε την αγάπη μας στους νέους που θα βιώσουν τα σημάδια της αλλαγής και που θα έρθουν σε σύγκρουση με την υπάρχουσα κατάσταση.
Ας είμαστε λιγότερο γονείς — κριτές και ας μην είναι βασικό κριτήριο , η ανταμοιβή και η τιμωρία για τις πράξεις τους . Το σύστημα αυτό έχει ξεπεραστεί λόγω των άθλιων αποτελεσμάτων του , γιατί οδηγεί σε μια μορφή συνεχούς εξαρτημένης μάθησης , δίνοντας έμφαση στην πληροφορία και λιγότερο στον φορέα της τον άνθρωπο.
Η νέα εποχή φέρνει ξανά το ερώτημα . Ποιος είναι τελικά ο άνθρωπος ; Δικαιώνοντας τον Σωκράτη και θα αρχίσει από το σχολείο . Μια ήσυχη επανάσταση όπου ο δάσκαλος και ο μαθητής δημιουργούν σχέση αγάπης και αποδοχής .Σε αυτήν την σχέση η ενθάρρυνση για την αναζήτηση των καλών κινήτρων αυτοβελτίωσης , θα είναι ειλικρινής και αυθόρμητη και όχι επιτιμητική και διορθωτική.
Μαθαίνοντας περισσότερο τον εαυτό μας , τότε μπορούμε να υπερβούμε ανάγκες που έχουμε ”πεισθεί” ότι τις χρειαζόμαστε για να συμφωνεί η εξωτερική μας συμπεριφορά με το συναίσθημα . Ίσως τότε να μπορέσουμε να κάνουμε την πραγματική σύνδεση των πλέον σημαντικών καταστάσεων για μας.
Θα ανακαλύψουμε τότε ότι Ευφυία χωρίς Αγάπη σε διαφθείρει. Επιτυχία χωρίς Αγάπη σε κάνει αλαζόνα. Πλούτος χωρίς Αγάπη σε υποδουλώνει.Εργασία χωρίς Αγάπη σε κάνει σκλάβο. Ομορφιά χωρίς Αγάπη σε κάνει γελοίο. Εξουσία χωρίς Αγάπη σε κάνει τύραννο. Πίστη χωρίς Αγάπη σε κάνει φανατικό.Νόμος χωρίς Αγάπη σε κάνει δούλο. Ζωή χωρίς Αγάπη ….δεν έχει νόημα.
Εγώ Σας Αγαπώ.
