Οι πρόσφατες ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό (λόγω της αποστασίας της ομάδας Κασσελάκη) έφεραν το ΠΑΣΟΚ τεχνικά, όχι πολιτικά, στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ένα ΠΑΣΟΚ, όμως, διαφορετικό από το ΠΑΣΟΚ, που γνώρισα στα νιάτα μου, όταν – τότε – πάλευα μέσα από τις γραμμές του. Αναφορικά τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ο Πρόεδρός του, Σωκράτης Φάμελλος, προχώρησε ήδη σε γενικό πολιτικό προσκλητήριο, στα πλαίσια ενός νέου μεγάλου δρασκελισμού του κόμματος. Η νέα Αριστερά αρνήθηκε επίσημα την πρόσκληση. Εδώ ισχύει η λαϊκή παροιμία « Λαγός τη φτέρη κούναγε, κακό της κεφαλής του…»
Ήταν, θυμάμαι, Νοέμβριος του 1977, όταν – νεαρός δημοσιογράφος τότε της Εξόρμησης – είχα βρεθεί στις Βρυξέλλες για μια αποστολή και παρακολούθησα στο εκεί Ελεύθερο Πανεπιστήμιο μια ανοιχτή διάλεξη – συζήτηση μεγάλων θεωρητικών του μαρξισμού με κυρίαρχο θέμα την « κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τα διδάγματα από τον Οκτώβρη του 1917». Ήταν εκεί ο οικονομολόγος Καθηγητής Έρνεστ Μαντέλ, ο θεωρητικός του ευρωκομμουνισμού στην Γαλλία, Ζαν Ελλενστάϊν ,αλλά και πολλά στελέχη των Γάλλων σοσιαλιστών, όπως ο Ντιντιέ Μοτσάν, κ.α. Ο Μαντέλ μας είπε ότι κύριο καθήκον της αριστεράς είναι το πραγματικό « πάρσιμο της εξουσίας»! Αυτή η διαδικασία – εξήγησε – περνάει μέσα από την αντικατάσταση του κατασταλτικού μηχανισμού του παλαιού κράτους – συ-στήματος με ένα νέου τύπου κινηματικό και ευλύγιστο μηχανισμό, που θα στηρίζεται αποκλειστικά στην κοινωνία των ενεργών πολιτών. Ένα νέο κράτος, κοινωνικό και δίκαιο από τους πολίτες για τους πολίτες, μέσα από μια διαδικασία δημοκρατική, ειρηνική, σταδιακή (αρχή, μέση και τέλος)! Ο Μαντέλ δεν δέχτηκε ποτέ την έννοια της « δικτατορίας του προλεταριάτου». Το ίδιο και ο Έλλενστάϊν. Είχαν αντικαταστήσει την παραδοσιακή έννοια της εργατικής τάξης των Λένιν και Τρότσκι με ένα «πολιτικό Placebo», όπως ίσως θα έλεγαν σήμερα οι φίλοι του ΚΚΕ! Δηλαδή, με το ενιαίο σύνολο των μισθωτών σε όλες τις κλίμακες της κοινωνικής πυραμίδας!
Θυμάμαι –έτσι σαν όνειρο – ότι παρόμοιες αναλύσεις είχε ενστερνιστεί για ένα μικρό σχετικά χρονικό διάστημα και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου… Το 1977 το ΠΑΣΟΚ είχε λοιπόν ριζοσπαστικές αριστερές θεωρήσεις που το έφεραν στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, «καταπίνοντας» τους κεντρώους Μαύρο και Ζίγδη! Το «πάρσιμο της πραγματικής εξουσίας» είναι κάτι που σήμερα φαντάζει ουτοπία στον Δυτικό μας πολιτισμό. Η εξουσία σήμερα έχει μεταφερθεί σε πλανητικά εξωθεσμικά κέντρα και ασκείται από τον εσωτερικό κύκλο που καθοδηγεί την παγκοσμιοποίηση με αυταρχισμό και αρκετή δόση «πεφωτισμένης δεσποτείας». Η σύγχρονη Αριστερά του 21ου αιώνα αγωνίζεται να περάσει μέσα από τις Συμπληγάδες των Fake News του Ίντερνετ και της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης. Έχει να αντιμετωπίσει τους νέους Λαιστρυγόνες (νέο-εθνικισμός, απομονωτισμός), αλλά και να τιθασεύσει την απληστία των πεφωτισμένων της παγκοσμιοποίησης, (βλ. Έλον Μάσκ, που ονειρεύεται μάλιστα κατάκτηση του πλανήτη Άρη …γιατί άραγε;), που με την εκμετάλλευσή της ραγδαία εξελισσόμενης τεχνολογίας (ρομποτική, τεχνητή νοημοσύνη, virtual reality) θέλουν να περιορίσουν την εργατική τάξη και όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις των λαών της Γης.
Η διαχωριστική γραμμή, λοιπόν, σε παγκόσμια κλίμακα παραμένει σταθερή και συμπυκνώνεται στο ερώτημα: Ποιος θα κατέχει την εξουσία; Οι δυνάμεις της προόδου της Δημοκρατίας και του σοσιαλισμού ή οι «απέναντι» (το μαύρο μέτωπο της ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού); Είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη αυτό να το κατανοήσουν οι ενεργοί πολίτες, ιδιαίτερα εδώ στην Ευρώπη και να κινητοποιηθούν πιέζοντας δυναμικά και με τον δικό τους τρόπο τις ηγεσίες στην κατεύθυνση της συνεργασίας για την πρόοδο, τις κοινωνικές αλλαγές και -σε τελική ανάλυση- του μετασχηματισμού της Ευρώπης σε ήπειρο κοινωνικής δικαιοσύνης και ευημερίας.
* Διευθυντής της Ομογενειακής Εφημερίδας «Φωνή των Αποδήμων».
Επίτιμο μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος των Η.Π.Α. και Τακτικό
Μέλος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης.
Στις εκλογές του 2019 πολιτεύτηκε με το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην Α’ Περιφέρεια Αθήνας.
