Τον κλαδέψανε τον Στέφανο Κασσελάκη στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.
Του κάνανε ένα σβέρκο αεροδρόμιο.
Και οι δικοί του κλαίγανε από έξω και έμεινε ο Στέφανος με το παράπονο.
Ο Δήμος Μούτσης τα ήξερε και τα έγραψε από παλιά και το τραγούδησε ο Αντώνης Καλογιάννης: “Πάει κι ο Στέφανος, ο καλός ο ανθρωπος με το φωτοστέφανο που λες.
Πάει κι ο Στέφανος, πάει με ένα παράπονο, έκλαιγαν οι φίλοι του προχθές”.
Τα ήξερε ο Μούτσης με ακρίβεια χιλιοστού.
Τουλάχιστον εγκρίθηκε η υποψηφιότητα Γκλέτσου.
Αυτού που έλεγε τότε στον “περίεργο” Λιμενικό: “έλα από πίσω σιγά-σιγά μην σε δει η Μάνα μου”.
ΔΕΝ ΛΥΘΗΚΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ…
Της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ.
Από έναν αδύναμο Ανδρουλάκη προχωρούν σε έναν ακόμα πιό αδύναμο Ανδρουλάκη.
Υπάρχει και ο Δούκας, ένας “Κασσελάκης τύπου ΠΑΣΟΚ”.
Επί Αντρέα κανείς τους δεν θα ήταν Γενικός Γραμματέας Υπουργείου.
(Κεφαλονίτης Όνος)
