➙ Καλόν Οκτώβριον, από καρδιάς σας εύχομαι!
➙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΑ! ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΚΑΛΑ!
➙ ΑΣ ΜΗ λησμονούμε τους ηλικιωμένους μας!
➙ ΓΙΑΤΙ είναι πολύ σκληρά τα γεράματα! Τα νιάτα παρέρχονται, τελειώνουν, φεύγουν γρήγορα! Μένουν οι πόνοι, τα …αρθριτικά, οι …στραβωμάρες, οι …κουφαμάρες, οι ανυπόφορες μοναξιές!
➙ ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ, μένει η μεγάλη απελπισία του γέροντα, προ καταστάσεων τις οποίες θα φρόντιζε πολύ εύκολα, αν ήταν νεότερος, υγιής, και οπωσδήποτε με λίγους, τους λίαν απαραίτητους «οβολούς» στην τσέπη του! Επειδή όλα τα αρνητικά του γήρατος πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά, αν απουσιάζει εντελώς αυτό το… αδυσώπητο ανθρώπινο εφεύρημα-κάτι αρκετά σύνηθες στις ημέρες μας- η τέτοια απουσία του οποίου μπορεί μεν να είναι κάπως υποφερτή για τον Νέον, όχι όμως και για τον γέροντα τον ανήμπορο!
➙ ΟΣΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ κι’ αν αυτό ακούγεται, το πολύ μικρό παιδάκι και ο γέροντας, μοιάζουν σε πάρα πολλά σημεία:
➙ ΜΟΙΑΖΟΥΝ στην απελπισία που νιώθουν αμφότεροι, όταν άνθρωπο γύρω τους δεν βλέπουν! Όταν κάποιος να τους φροντίσει δεν υπάρχει! Όταν νιώθουν μόνοι!
➙ ΜΕ ΜΙΑΝ όμως, τέτοιαν αποφασιστικής σημασίας, πολύ ουσιαστική διαφορά:
➙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ το θέλουν όλοι, και στο κλάμα του που πολύ δυνατό συνήθως ακούγεται, τρέχουν και το αγκαλιάζουν, γλυκύτατα το φιλούν, το φροντίζουν, το παρηγορούν, το προσέχουν!
➙ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ του γέροντα όμως, σε αυτό το μόνον εσωτερικό συνήθως κλάμα που δεν ακούγεται, ως τέτοιο γεροντικής, κουρασμένης, απογοητευμένης από την ζωή, συνήθως «τραυματισμένης» ψυχής, τι… να σημειώσω εδώ; Είναι ανάγκη να υπενθυμίσω πόσοι… σπεύδουν, ή πόσοι… δεν σπεύδουν; Ειδικά στις μέρες μας, και για διάφορους λόγους;
➙ ΜΟΝΟ καλύτερους ανθρώπους θα μας κάνει, η κατανόηση των πολλών προβλημάτων των ηλικιωμένων, και η καλύτερη βοήθεια που μπορούμε να τους προσφέρουμε!
➙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΑ!
