ΔΙΟΝΥΣΗ, θέλησ’ ο Θεός, αυτή την Πασχαλιά,
να τη γιορτάσεις αγκαλιά, με όλα σου τα εγγόνια˙
σαν αγγελούδια γύρω σου, γλυκόψυχα παιδιά,
που σε λατρέψανε θερμά, τα τελευταία χρόνια.
Διονύσης, Σήλια και μαζί, Λυδία, Αγγελίνα,
πολλά σου δίνανε φιλιά˙
Διονύσης, Βικτωρία˙
έξι εγγόνια στη σειρά, αθώα σαν τα κρίνα˙
υπάρχει μεγαλύτερη, στο σπίτι ευτυχία ;
Όρθια, όλα δίπλα σου, τα τρία σου βλαστάρια,
Αντρέας, Κώστας, Άγγελος, – γνωστός απ’ τα κοινά, –
πετυχημένα στη ζωή, σπαθάτα παλληκάρια˙
ο πρώτος, ο ιπτάμενος, τον Κόσμο τριγυρνά!
Μετά την Πασχαλιάτικη σπιτίσια ευτυχία,
κατέβηκε Αρχάγγελος, μαζί Του να σε πάρει˙
να σ’ ανεβάσει στον Παππού, να δώσεις παρουσία,
να λάβεις απ’ τα χέρια Του, συγχώρηση και χάρη!
Κοίτα Διονύση στο Ναό! Οι φίλοι μαζεμένοι˙
ο Αγαθάγγελος εδώ, για σένα μας μιλάει˙
ξαναθυμίζει τα παλιά˙ ακούμε πικραμένοι˙
κάποια στιγμή, στα μάτια του, το δάκρυ του κυλάει…
Πάντα θα ψάλλεις δίπλα μας, στο άδειο το στασίδι,
ήδη ακούω τη φωνή, εκείνη τη δική σου,
μέσα στις άλλες τις φωνές, ξεχωριστό στολίδι,
φωνή της Κρήτης, ορεινή, κομμάτι της ψυχής σου!
Νάβρεις ανάπαυση εκεί˙ η μνήμη σου αιώνια˙
σ’ έχει κοντά του ο Παππούς, που έχεις τ’ όνομα Του˙
σ’ ευχαριστώ˙ εζήσαμε ευλογημένα χρόνια˙
είναι ΖΩΗ αθάνατη, ο κόσμος του θανάτου!
