ΕΠΕΙΔΗ πολύς ο λόγος για πολιτισμό το τελευταίο διάστημα:
Πολιτισμός δεν είναι:
• Ο αποκλεισμός όσων διαφωνούν
• Η διαπόμπευση όσων μιλούν με γεγονότα.
• Η αβάσταχτη καθημερινότητα που γίνεται ακόμη πιο δύσκολη όταν ψάχνεις εναγωνίως παρκινγκ και μαθαίνεις πως έρχονται και άλλα κυκλοφοριακά εμπόδια εν μέσω θέρους!
• Η προκλητική προώθηση και τακτοποίηση όσων είναι δικά μας παιδιά.
• Οι επικοινωνιακές πόζες στα δικά μας ΜΜΕ, που συνοδεύονται από ανύπαρκτο έργο.
• Η αληθοφάνεια και η στρέβλωση του πραγματικού ως πολιτικά επιχειρήματα
• Η αναίρεση προεκλογικών δεσμεύσεων σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
• Η απαξίωση των πολιτών που ζητούν λύση ή έστω ευήκοα ώτα στα κοινωνικά προβλήματα.
• Ο εξοστρακισμός των ατόμων με ειδικές ανάγκες από οποιαδήποτε δράση προσφέρει κοινωνική ένταξη και εκπαίδευση.
Πολιτικός πολιτισμός δεν είναι:
• Οι άναρθρες κραυγές απολίτιστων δημοτικών συμβούλων διανθισμένες με περισσή μαγκιά.
• Η παράσταση στα δημοτικά συμβούλια ατόμων που δεν έχουν μελετήσει ουσιαστικά φλέγοντα θέματα.
• Η ουδετερότητα και η σιωπή στα κακώς κείμενα.
• Η σπίλωση και οι προσωπικές προσβολές σε όσους ασκούν κριτική.
• Οι προκλητικές συμμαχίες ,φανερές ή κρυφές, μέχρι πρότινος άσπονδων πολιτικών εχθρών με πρόσχημα το καλό του τόπου.
• Οι προσωπικές βολές θεσμικών οργάνων εναντίον αιρετών.
• Οι έμμεσοι ή άμεσοι χαρακτηρισμοί πολιτών.
Φτάσαμε λοιπόν στην Κεφαλονιά, το λίκνο του επτανησιακού πολιτισμού, να ψάχνουμε εναγωνίως για πολιτισμένους εκπροσώπους που μέλημα τους να είναι η πραγματική πολιτιστική και κοινωνική εξέλιξη του νησιού ξεκινώντας από την καθημερινότητα και φθάνοντας μέχρι τις δράσεις πολιτισμού. Οι άλλοι φωνάζουν τόσο δυνατά για να πείσουν ακόμα και τον εαυτό τους για την πολιτική τους μοναδικότητα. Κι όπως θα έλεγε κι ο Λασκαράτος: «Το πολιτικό μεθύσι μ’ έζησε και θα με ζήσει …Θέλω επιρροή στον Τόπο. Τήνε θέλω μ’ ό,τι τρόπο …Εμέ η δόξα μου να ζήσει, και το Έθνος ας ψοφήσει».
