«Δώσε μου τα φτερά μου για να πετάξω ψηλά»

Ένα ακόμα, ιδιαίτερης ομορφιάς, έργο του Κοσμά Κρούσσου παρουσιάστηκε τις 4 Σεπτεμβρίου 2020, στα πλαίσια της 6ης Veggera, Open Art Isntallation, που πραγματοποιήθηκε πλακόστρωτο στην περιοχή του Κουτάβου.

Η όλη εκδήλωση οργανώθηκε από τον Κοσμά και την Κική, συμπαραστάτρια στο έργο του, με ευπρέπεια, μεράκι, όνειρο και ίσως με λίγο ρομαντισμό και την AMKE “ARTBOX”.

 Μπράβο για όλα και επιπλέον για την επιλογή του τόπου. Προφανέστατα το ειδυλλιακό τοπίο αποτέλεσε το κατάλληλο πλαίσιο, το απολύτως επιτυχημένο ταμπλώ, για να εκτεθούν σε αυτό τα “Φτερά των Αγγέλων”. 

Η σύλληψη της ιδέας για το συγκεκριμένο έργο, συμβατή με την τρέχουσα κοινωνική πραγματικότητα, αλλά και με διαχρονικά αιτήματα του ανθρώπου, ελπιδοφόρα, έμπλεως πίστης και αισιοδοξίας, αναδεικνύει την ιδιαίτερη ευαισθησία του δημιουργού. 

Η απόδοση, η αισθητοποίηση της ιδέας, ο τρόπος δεσίματος των επιμέρους στοιχείων (πλαίσιο, φτερά, χρωματισμός), ιδιαίτερα επιτυχής, οδήγησε σε ένα θαυμάσιο αισθητικό αποτύπωμα.

Το έργο της φετεινής Veggera μοιάζει ωσάν αέρινο, με τα μέλη του, τέσσερα υπερμεγέθη φτερά, μετεωρισμένα στο κενό. Και το έργο αυτό του Κοσμά Κρούσσου, όπως και άλλα προηγούμενα, αναπτύσσεται στο εσωτερικό ενός ορθογώνιου παραλληλόγραμμου, το οποίο προσδιορίζεται μόνο από τις ακμές του. Τα τέσσερα φτερά, ομοιόσχημα σχεδόν με τα φτερά των Αγγέλων του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, καλοδουλεμένα, με τη βοήθεια αδιαφανών νημάτων, είναι ωσάν να “στέκονται” με τη δική τους δύναμη στο κενό, χωρίς όμως να ακινητούν απολύτως, έτοιμα να υψωθούν στο άπειρο. 

Ο Κοσμάς ακολουθώντας μια δοκιμασμένη τεχνική, που εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια, τιθάσευσε άλλη μια φορά ένα απλό υλικό, ένα συρμάτινο πλέγμα, και απέδωσε, ωσάν ένζωα, δύο ζεύγη φτερών, που νοούνται όμως και φαίνονται ως τετράδα, των οποίων η θέαση προκαλεί αισθήματα χαράς, αισιοδοξίας, μα και γαλήνης και κάνει την ψυχή να αίρεται προς τα ύψη. 

Ο φωτισμός, λειτουργικό στοιχείο της σύνθεσης, χρωματίζει αέναα ονειρικά τα φτερά στα χρώματα της Ίριδας, που εναλλάσσονται παράγοντας στο θεατή ποικίλες εντυπώσεις, αισθήματα και συναισθήματα, αγγίζοντας αδιόρατα τις ευαισθησίες, τις εμπειρίες, τις αναζητήσεις, τους πόθους, τα όνειρα και τις ανάγκες του. 

Το έργο είναι εύγλωττο, συνομιλεί με το θεατή και τον κάνει να νιώθει το “ουρανοπέταγμα”, το οποίο μπορεί να είναι έπαθλο ζωής ή στόχος ή δώρο ακριβό από αγαπημένους. Όλα τα πλάσματα χρειάζονται φτερά για να πετάξουν ψηλά…

Ευχαριστίες και συγχαρητήρια οφείλονται στο δημιουργό για το διακεκριμένο του έργο και πολλές ευχές για τη συνέχεια. 

Ευρώπη Μοσχονά Μαραγκάκη