Μάζεψε στιγμές να ‘χεις…

Γράφει ο ΠANAΓHΣ METAΞATOΣ
Πρόεδρος Eνωσης Aγροτουρισμού Iονίου, Aντιπρόεδρος ΣEAΓE, Mέλος Δ.Σ. ΣEEΔΔE, Kαθηγητής της Mεθόδου SILVA

Ησυγκινησιακή δόνηση που μπορεί να σου δώσει μια «στιγμή», είναι αυτό που μένει χαραγμένο στην καρδιά σου και στη μνήμη σου. Είναι αυτό που κάνει τους νευρώνες σου να «τεντωθούν» σε νέες διαστάσεις.

Όταν αυτό συμβαίνει, ξέρεις πως πέρασες άλλο ένα βήμα ( σκαλοπάτι) εξέλιξης.

Δεν είσαι ο ίδιος,α πια.

Είναι οι στιγμές που κάνουν την διαφορά στη μέρα σου και θυμάσαι εκείνη τη μέρα ΜΟΝΟ αν είχε μια τέτοια στιγμή. Να σου δώσω ένα παράδειγμα.

Αν μου πεις μια ημερομηνία 20, 30, 40, ή και 50 χρόνια πριν και μου ζητήσεις να σου περιγράψω μια ημερολογιακή μέρα τυχαία, το πιο πιθανόν είναι ότι δεν θα μπορέσω ακόμη και αν συνδυάσω την ημερομηνία με τη δουλειά μου ή το σπίτι μου κ.λ.π.

Αν όμως είχα ζήσει μια κορυφαία στιγμή (σταθμό) στη ζωή μου, σίγουρα θα την περιγράψω.

Μια τέτοια στιγμή για μένα ήταν όταν παντρεύτηκα 11—12—1977. Θυμάμαι λεπτομέρειες, λες και ήταν χτες. Το ίδιο με τις ημερομηνίες που γεννήθηκαν τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου κ.λ.π. Θα μου πείτε σε όλους συμβαίνουν αυτά. Συμφωνώ όπως και το ότι θυμάστε και άλλες στιγμές που σας δημιούργησαν συγκινησιακή φόρτιση μεγάλη (θετική ή αρνητική).

Αυτές οι «άλλες» στιγμές δεν είναι απαραίτητο να συνοδεύονται από σημαντικά γεγονότα (επιτυχία, βράβευση, διάκριση,επίτευγμα, καταστροφή, ατύχημα κ,λ,π,) αλλά μπορεί να είναι μια στιγμή «φώτισης», ανώτερης αντίληψης κ.α.

Ένα είδος «εύρηκα» του Αρχιμήδη ή ακόμη μια αναγνώριση μιας αλήθειας που διαφορετικά είχες δει μέχρι τώρα. Μπορεί να είναι ακόμη μια επιτυχία, προαγωγή, συνάντηση, επίτευγμα, αναγνώριση, βράβευση κ.α.

Οτιδήποτε θα μπορούσε να προκαλέσει κάτι τέτοιο, ακόμη και αν ήταν έξω από τον στενό προσωπικό σου κύκλο, αλλά άγγιξε εκείνες τις ευαίσθητες χορδές σου και το δάκρυ σου τις έβαψε στα φύλλα της καρδιάς σου ανεξίτηλα. 

Μια συνάντηση, ένα βλέμμα που έλεγε πολλά, μια χειραψία, ένα άγγιγμα στον ώμο, ένα γράμμα, μια λέξη …κάτι που κούμπωσε το συναίσθημα σου και η κάμερα της ψυχής σου το «τύπωσε» και το κρέμασες κάδρο στον τοίχο της ζωής σου.

Μια τέτοια στιγμή–σκηνή είναι στον δικό μου τοίχο, ο Παντελής και ο Βασίλης στο Άσυλο Ανιάτων στην Κυψέλη.

Τους βρήκαμε στην εβδομαδιαία συνάντηση που πηγαίναμε τότε με τον σύλλογο αποφοίτων της Μεθόδου Σίλβα, σε διάφορα ιδρύματα και κάναμε συντροφιά για λίγο σε αυτούς που η ζωή είχε «παραμερίσει» στα περιθώρια του τετραδίου της.

Ο Βασίλης κωφάλαλος και με δυσκολία κίνησης και ο Παντελής παραπληγικός (παράλυτος) στο καρότσι.

Το βλέμμα του ενός στον άλλο και το τρυφερό άγγιγμα του Βασίλη να βάλει ή να βγάλει τον Παντελή στο κρεβάτι ή στο καρότσι, δεν σου άφηνε καμιά αμφιβολία για το πόσο αδελφές ψυχές ήσαν. Μέσα στη δυστυχία τους πρόσφεραν σε μας τους «κανονικούς» το σπουδαίο ΔΩΡΟ της υγείας που το εκτιμούμε όταν το χάνουμε για λίγο.

Αυτό όμως που με «έστειλε», όπως θα εκφραζόμασταν ελεύθερα, ήταν ένα μεσημέρι στην Κηφισίας στο ύψος της Πανόρμου, τρίτο αυτοκίνητο σταματημένος στο κόκκινο φανάρι. Ξαφνικά από το αντίθετο ρεύμα προς την Αλεξάνδρας, ένας κύριος σταματά απότομα το αυτοκίνητο του και κατεβαίνει με το πορτοφόλι του ανοιχτό και μου δείχνει ένα ξερό τριαντάφυλλο που είχε μέσα και με συγκίνηση, μου λέει:

Εδώ το έχω…

Απομακρύνθηκε και μπήκε στο αυτοκίνητο του μέσα από κορναρίσματα, βρισιές και φωνές των οδηγών που τους έκλεισε το δρόμο.

Η στιγμή αυτή μου έμαθε πόσο σπουδαίο ήταν αυτό που κάναμε τότε, στον ανθρώπινο πόνο με τους αποφοίτους και πόσο ανταποδοτικά λειτουργεί ο νόμος της αμοιβαιότητος και της έλξης. Να’στε καλά Όλγα, Μαίρη, Μαρίνο, Δημήτρη, Γιάννη, Παναγιώτη, Λίτσα, Σούλα, Μιχάλη, Βούλα, Κατερίνα, Στάθη, Γιώργο, Ηρώ, Αγγελική, Κώστα, Μάνο, Βασίλη.

Αν γνωρίζαμε ποιο λαχείο θα κέρδιζε, θα αγοράζαμε αυτό.

Αν γνωρίζαμε ποια από όλες τις δράσεις μας, θα είχε το καλύτερο αποτέλεσμα θα κάναμε μόνο αυτήν.

Ευτυχώς που δεν ξέρουμε, γιατί έτσι όλα τα λαχεία μπορούν να κερδίσουν.

Όλες οι πράξεις μας είναι σπουδαίες. Η σταγόνα του ωκεανού είναι σημαντική και απαραίτητη, αλλιώς ωκεανός δεν υπάρχει. Όλες οι σταγόνες είναι ίδιες, δεν τις ξεχωρίζουμε. Όλα τα φυτά, όλα τα ζώα, όλοι οι άνθρωποι είναι ζωές δεν τις ξεχωρίζουμε.

Γέμισε λοιπόν τους τοίχους στο σαλόνι της ζωής σου με στιγμές που θα καμαρώνεις να τις δείχνεις στα παιδιά, στα εγγόνια, στους φίλους σου.

Το ‘χει ανάγκη η Γη, ο Γαλαξίας, το Σύμπαν για να γυρίζουν συνέχεια…