Εχει παρέλθει έτος και πλέον (6/12/ 18) αφ ότου δημοσιοποίησα κάποιες ανησυχίες μου για την πορεία και το μέλλον της Γεωργικής Σχολής, χωρίς κανένας (είτε από τους διοικούντες και διοικήσαντες από το 2006 μέχρις σήμερα, αλλά και από όσους κατά καιρούς τους επέλεγαν. είτε από τα Μέσα Ενημέρωσης η και κάποιες «συλλογικότητες» ενεργών συμπολιτών, η ακόμη και από κάποιους από τους πρώην αλλά και νύν τοπικούς Αρχοντες) να εν-διαφερθεί να ρωτήσει, να μάθει και να δεί αν αυτά που ανέφερα (ετήσιες ζημίες από καλλιέργειες, περίπου 35000 ευρώ και απομείωση του προοριζό-μενου για επενδύσεις Αποθεματικού κατά 900000 ευρώ) ευσταθούν η όχι αφού οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι (Γεωργική,Βαλλιάνειος Διαχ. Επιτροπή, αλλά και η εποπτεύουσα αμφότερες Αποκ. Διοίκηση Ιονίου) απαξιούν να πάρουν δημόσια θέση και να ενημερώσουν τους συμπολίτες μας. Τίποτε «άκρα του τάφου σιωπή» Και αίφνης (3/12/19) άρθρο του Δρ,Σπύρου Θεοτοκάτου πρώην Προέδρου (2006-9) της Σχολής, που αναρτήθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με δύο σχόλια του Σπύρου Αλεβιζόπουλου στις «Αστοχίες», μαζί με «ντοκουμέντο» του 2012,και μόλις προ πέντε ημερών ( Ω του θαύματος) δημόσια απάντηση του επί είκο-σι τέσσερα έτη Μέλους, και από δεκαετίας Προέδρου της Διοικ. Επιτροπής της Γεωργικής, φίλου και στενού συνεργάτη στα χρόνια της εκεί παρουσίας μου κ. Σκλάβου, που με υποχρεώνουν σε κάποιες επισημάνσεις. Ο Αλεβιζόπουλος λοιπόν παραλείπει (γιατί προφανώς δεν γνωρίζει), ότι παρεδόθησαν μεν στον Κοκκόση 1.177.940 ευρώ το Σεπτεμβριο του 2012, την 1/1/2006 όμως είχαν παραληφθεί από τον «εκτελούντα» χρέη Ταμίου 602503 είς τα οποία προ-σετέθησαν το 2006, 235840 από την απαλλοτρίωση υπέρ του Δήμου, και το 2010, 619.000 από την πώληση του υπολοίπου Κτήματος, ήτοι σύνολον από μείωση της περιουσίας της Σχολής μεταξύ 2002 -10 1 .457.343 ευρώ, ενώ παρεδόθησαν το 2012, 1.177.940 δηλαδή, αδικαιολόγητη έως παράνομη μεί-ωση Απόθεματικού και μεταξύ 2006-10, κατά 279 .403 ευρώ, εκ των οποίων 144,924 από ζημιογόνες Καλλιέργειες, με τρείς Γεωπόνους,Γεωτεχνικούς στη Σχολή.
Πάνω σε αυτά τα στοιχεία (που έχω δημοσιοποιήσει και επικοινωνήσει κατ επανάληψη ) οι φίλοι Πρόεδροι ποιούν την νήσσαν, επί πλέον δε ο μεν Θεοτοκάτος δεν αναφέρει γιατί δεν προχώρησε επί ολόκληρη τριετία η ίσως ενδιαφέρουσα πρόταση του (ας μην προβληθεί από κανέναν ως εμπόδιο το Κα-ταστατικό, είχε τροποποιηθεί από το 1995 με πρωτοβουλία Κοσμετάτου) ο δε Σκλάβος γιατί επί εν έτος τώρα αρνείται να δώσει τα οικονομικά στοιχεία για τα οποία μέμφεται τον Αλεβιζόπουλο ότι δεν ζήτησε. Οσον αφορά δε τόν υπαινιγμό του περί «επιφύλαξης παντός νομίμου δικαιώματος» θα μπώ μό-νον στο πειρασμό να σχολιάσω ότι τον ίδιο ακριβώς υπαινιγμό,-απειλή μου έχει απευθύνει η Διαχ. .Επιτροπής του Βαλλιανείου σε επιστολή της 8/10/19, (χωρίς να έχω βεβαίως σπιλώσει κανέναν) επιβεβαιώνοντας έτσι τον ισχυρισ-μό μου περί δύο Επιτροπών σε συσκευασία της μιάς, οι οποίες πλέον το μό- νο που μπορούν και πρέπει άμεσα να κάνουν είναι να προχωρήσουν επί τέ-λους, έστω και με καθυστέρηση δέκα ολόκληρων χρόνων, σε ότι είχε προτείνει από το 2009, ο ίδιος ο κ. Σκλάβος, όταν δήλωνε (Πρ..Βαλ.. 473/2009) «Η Σχολή βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Τό τίμημα της πώλησης του Κτήματος πρέπει να κεφαλαιοποιηθεί προς όφελος του Κληροδοτήματος, του τόπου και των κατοίκων του νησιού. Η νέα διοίκηση πρέπει να ανοίξει αυτό το θέ-μα Νά γίνει ευρεία συζήτηση μεταξύ ανθρώπων που γνωρίζουν για να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι καλό για τη Σχολή. Ασφαλώς δεν ισχυρίζομαι οτι ευθύνεται μόνον ο Σκλάβος η ο Θεοτοκάτος, η ακόμη τα ομαδικώς παραι-τηθέντα αλλά σιωπούντα Μέλη. Φταίνε πολλοί, ακόμη κι ο «Χατζηπετρής».
Ας αναλάβει καθένας τις ευθύνες του,πρίν να είναι πολύ αργά. Ηδη κάποιοι συσκέπτονται για την αξιοποίηση του Αλσους Κουτάβου χωρίς τη Σχολή. Και κάτι τελευταίο, την αλλεργία της ενιαίας Επτροπής σε απαντήσεις (εδώ δεν απήντησαν για την προσβλητική απουσία τους από την επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των ΒΑΛΛΙΑΝΩΝ τη βούληση και την μνήμη των οποίων-υποτίθεται- διακονούν) και γενικά στην δημόσια λογο-δοσία δεν απόδίδω σε (κατά Αλεβιζόπουλο) «παχυδερμία». Πρόκειται μάλλον περί ευφιούς αναστροφής του γνωστού «λέγε-λέγε κάτι θα μείνει» σε «μη μιλάς μην απαντάς στο τέλος θα βαρεθούν, θα φοβηθούν και τίποτε δεν
* πρώην Πρόεδρος Γεωργικής
